ام اس

ام اس MS یا ملتیپل اسکلروزیس نوعی بیماری خود ایمنی التهابی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به غلاف‌ میلین سلول‌ های عصبی در مغز و نخاع آسیب می‌زند.
حمله سیستم ایمنی به دستگاه عصبی منجر به تخریب غلاف میلین نورون‌ها شده و از آن جا که غلاف میلین نقش مهمی در سرعت هدایت پیام های عصبی دارد تخریب آن منجر به بروز مشکلات جدی در عملکرد سیستم عصبی می‌شود.
علائم ام اس در اغلب مبتلایان بصورت دوره های شدت و ضعف خود را نشان می‌دهد، بطوریکه در دوره ای کوتاه علائم بیماری شدت یافته و سپس در دوره ای به نسبت بلندتر علائم تا حد زیادی فروکش می‌کند.
ابتلا به عفونت‌ های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا، مشکلات گوارشی، بارداری و استرس روحی از عواملی هستند که موجب تشدید علائم ام اس می‌شوند.
اختلال در فعالیت های دستگاه عصبی مرکزی، اختلالات جسمی _ حرکتی و بینایی از شایع ترین علائم ابتلا به ام اس هستند.
علت اصلی ابتلا به بیماری ام اس تاکنون مشخص نشده اما متخصصان عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی مانند ابتلا به برخی عفونت ها را در بروز ام اس دخیل می‌دانند.
به عقیده برخی متخصصان ام‌ اس یک اختلال ایمنی است که در اثر تعامل ژنتیک فرد و عوامل محیطی که هنوز ناشناخته هستند، پیشرفت می‌کند.
بیماری ام‌ اس بر اساس علائم و نتایج آزمایش‌ های پزشکی مخصوص تشخیص داده شده و روش های درمانی همچون فیزیوتراپی ام اس متناسب با نیاز بیماران انجام می‌گیرد.
احتمال بروز ام اس در زنان در سنین 20 تا 40 سال بیش از سایر افراد است.
ابتلا به سایر بیماری های خود ایمنی مانند دیابت نوع ۱ و لوپوس منتشر ریسک ابتلا به ام اس را افزایش می‌دهند.
فیزیوتراپی ام اس راهکاری موثر در کاهش و تسکین علائم و عوارض ام اس دارد.

علائم ام اس

• اختلال در حرکت و تعادل
• ناهماهنگی عضلات هنگام حرکت
• خواب‌ رفتن و سوزن سوزن شدن اندام ها بخصوص دست و پا
• اسپاسم و کرامپ عضلانی
• ضعف مفرط عضلات
• اختلال در تکلم و گفتار
• اختلال در بلع غذا
• اختلالات بینایی مانند دوبینی و تاری دید
• احساس خستگی و ضعف بدون انجام فعالیت زیاد
• دردهای مزمن عضلانی
• بی اختیاری ادرار و مدفوع
• اختلالات ذهنی
• افسردگی و سایر مشکلات روحی

عوامل افزایش دهنده ریسک ابتلا به ام اس

• ابتلا به عفونت های مزمن
• سیگار کشیدن
• استرس
• کمبود ویتامین D
• عوامل ژنتیکی مستعد کننده ابتلا به ام اس

درمان ام اس
تاکنون هیچ درمان قطعی برای ام اس شناخته نشده است، اگرچه با روش هایی می‌توان از پیشرفت بیماری جلوگیری کرده و علائم ام اس را کنترل کرد.
توانبخشی مهم ترین راهکار برای کاهش و بهبود مشکلات حرکتی ایجاد شده برای مبتلایان به ام اس است.

فیزیوتراپی ام اس
فیزیوتراپی ام اس یکی از مهم ترین ارکان توانبخشی ام اس است که نقش زیادی در کاهش عوارض جسمی و حرکتی ناشی از ام اس دارد.
توانبخشی با فیزیوتراپی ام اس می‌تواند وضعیت تعادل فرد مبتلا و مشکلات حرکتی وی را کاهش داده و به افزایش استقلال وی در عملکردهای روزانه اش کمک کند.
مشارکت فعالانه فرد در برنامه های توانبخشی به خصوص فیزیوتراپی ام اس بسیار مهم است.
متخصص و دکتر فیزیوتراپی برنامه فیزیوتراپی ام اس را برای کنترل و بهبود عوارض حرکتی ناشی از ام اس برای بیمار تهیه و به وی آموزش می‌دهد.

دارودرمانی
به تازگی داروهای زیادی برای درمان ام اس تجویز می‌شوند که هنوز نتایج دقیقی از میزان تاثیر مثبت‌ آنها بر کنترل ام اس در دسترس نیست.
برخی متخصصان ویتامین دی را در کنترل ام اس موثر می‌دانند.
تجویز داروهای کورتیکواستروئیدی تزریقی مانند پردنیزولون می‌تواند به تسکین علائم کمک کند.
سایر روش های درمانی

• مکمل‌ های غذایی و رژیمی مخصوص
• انجام تکنیک های آرامش بخش مانند مدیتیشن و یوگا
• انجام ورزش های سبک مانند پیاده روی آرام و شنا
• روان درمانی و مشاوره با روانشناس برای بهبود مشکلات روحی ایجاد شده می‌تواند کمک کننده باشد.