ام اس

ام اس MS یا ملتیپل اسکلروزیس نوعی بیماری خود ایمنی التهابی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به غلاف‌ میلین سلول‌ های عصبی در مغز و نخاع آسیب می زند.
حمله سیستم ایمنی به دستگاه عصبی منجر به تخریب غلاف میلین نورون‌ها شده و از آن جا که غلاف میلین نقش مهمی در سرعت هدایت پیام های عصبی دارد تخریب آن منجر به بروز مشکلات جدی در عملکرد سیستم عصبی می شود.
علائم ام اس در اغلب مبتلایان بصورت دوره های شدت و ضعف خود را نشان می دهد، بطوریکه در دوره ای کوتاه علائم بیماری شدت یافته و سپس در دوره ای به نسبت بلندتر علائم تا حد زیادی فروکش می کند.
ابتلا به عفونت‌ های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا ، مشکلات گوارشی ، بارداری و استرس روحی از عواملی هستند که موجب تشدید علائم ام اس می شوند.
اختلال در فعالیت های دستگاه عصبی مرکزی، اختلالات جسمی _ حرکتی و بینایی از شایع ترین علائم ابتلا به ام اس هستند.
علت اصلی ابتلا به بیماری ام اس تاکنون مشخص نشده اما متخصصان عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی مانند ابتلا به برخی عفونت ها را در بروز ام اس دخیل می دانند.
به عقیده برخی متخصصان ام‌ اس یک اختلال ایمنی است که در اثر تعامل ژنتیک فرد و عوامل محیطی که هنوز ناشناخته هستند، پیشرفت می‌کند.
بیماری ام‌ اس بر اساس علائم و نتایج آزمایش‌ های پزشکی مخصوص تشخیص داده شده و روش های درمانی همچون فیزیوتراپی ام اس متناسب با نیاز بیماران انجام می گیرد.
احتمال بروز ام اس در زنان در سنین 20 تا 40 سال بیش از سایر افراد است.
ابتلا به سایر بیماری های خود ایمنی مانند دیابت نوع ۱ و لوپوس منتشر ریسک ابتلا به ام اس را افزایش می دهند.
فیزیوتراپی ام اس راهکاری موثر در کاهش و تسکین علائم و عوارض ام اس دارد.

علائم ام اس

• اختلال در حرکت و تعادل
• ناهماهنگی عضلات هنگام حرکت
• خواب‌ رفتن و سوزن سوزن شدن اندام ها بخصوص دست و پا
• اسپاسم و کرامپ عضلانی
• ضعف مفرط عضلات
• اختلال در تکلم و گفتار
• اختلال در بلع غذا
• اختلالات بینایی مانند دوبینی و تاری دید
• احساس خستگی و ضعف بدون انجام فعالیت زیاد
• دردهای مزمن عضلانی
• بی اختیاری ادرار و مدفوع
• اختلالات ذهنی
• افسردگی و سایر مشکلات روحی

عوامل افزایش دهنده ریسک ابتلا به ام اس

• ابتلا به عفونت های مزمن
• سیگار کشیدن
• استرس
• کمبود ویتامین D
• عوامل ژنتیکی مستعد کننده ابتلا به ام اس

درمان ام اس
تاکنون هیچ درمان قطعی برای ام اس شناخته نشده است، اگرچه با روش هایی می توان از پیشرفت بیماری جلوگیری کرده و علائم ام اس را کنترل کرد.
توانبخشی مهم ترین راهکار برای کاهش و بهبود مشکلات حرکتی ایجاد شده برای مبتلایان به ام اس است.

فیزیوتراپی ام اس
فیزیوتراپی ام اس یکی از مهم ترین ارکان توانبخشی ام اس است که نقش زیادی در کاهش عوارض جسمی و حرکتی ناشی از ام اس دارد.
توانبخشی با فیزیوتراپی ام اس می تواند وضعیت تعادل فرد مبتلا و مشکلات حرکتی وی را کاهش داده و به افزایش استقلال وی در عملکردهای روزانه اش کمک کند.
مشارکت فعالانه فرد در برنامه های توانبخشی به خصوص فیزیوتراپی ام اس بسیار مهم است.
متخصص و دکتر فیزیوتراپی برنامه فیزیوتراپی ام اس را برای کنترل و بهبود عوارض حرکتی ناشی از ام اس برای بیمار تهیه و به وی آموزش می دهد.

دارودرمانی
به تازگی داروهای زیادی برای درمان ام اس تجویز می شوند که هنوز نتایج دقیقی از میزان تاثیر مثبت آن ها بر کنترل ام اس در دسترس نیست.
برخی متخصصان ویتامین دی را در کنترل ام اس موثر می دانند.
تجویز داروهای کورتیکواستروئیدی تزریقی مانند پردنیزولون می تواند به تسکین علائم کمک کند.
سایر روش های درمانی

• مکمل‌ های غذایی و رژیمی مخصوص
• انجام تکنیک های آرامش بخش مانند مدیتیشن و یوگا
• انجام ورزش های سبک مانند پیاده روی آرام و شنا
• روان درمانی و مشاوره با روانشناس برای بهبود مشکلات روحی ایجاد شده می تواند کمک کننده باشد.