دررفتگی شانه

شانه متحرک ترین مفصل بدن است که این امر زمینه آسیب پذیری آن را افزایش می‌دهد.
مفصل شانه می‌تواند در تمام جهات بچرخد و به همین دلیل احتمال دررفتگی بیشتر از سایر مفاصل بدن است.
زمانی که گوی استخوان قسمت بالایی بازو در اثر وارد شدن نیروی شدیدی به آن به طور کامل از جای اصلی خود خارج شود دررفتگی شانه رخ داده است.
دررفتگی مفصل شانه شایعترین دررفتگی مفصلی بدن انسان است که اغلب در افراد با فعالیت زیاد دیده می‌شود.

بافت هایی که در اطراف مفصل شانه وجود دارند وظیفه حفظ و کمک به پایداری مفصل شانه را بر عهده دارند.
استخوان‌ ها، رباط‌ ها، کپسول مفصلی و عضلات شانه همگی نقش مهمی در ثبات و پایداری مفصل شانه دارند.
کپسول مفصلی و لیگامان ها و عضلات اطراف مفصل شانه، به پایداری سر استخوان بازو را در جایگاه اصلی خود در داخل حفره گلنوئید کمک می‌کنند.
پارگی این بافت ها و خروج سر استخوان بازو از حفره گلنوئید سبب دررفتگی مفصل شانه می‌شود.
احساس درد شدید بخصوص هنگام حرکت دادن شانه و بازو مهم ترین مشخص دررفتگی شانه است.
وارد شدن ضربه شدید در طی حوادث ناگهانی و یا ناپایداری مفصل شانه از مهم دلایل بروز این وضعیت هستند.

علائم دررفتگی شانه
•    درد شدید و ناگهانی هنگام بروز آسیب
•    بی حسی و کاهش قدرت بازو و دست
•    التهاب و کبودی محل مفصل شانه
•    عدم توانایی و درد شدید هنگام حرکت دادن شانه
•    تشدید درد با حرکت دادن شانه
•    ناپایداری مفصل شانه
•    لمس برجستگی سر استخوان بازو
•    اسپاسم عضلات اطراف مفصل شانه

دلایل دررفتگی شانه
•    وارد شدن ضربه مستقیم به شانه در طی حوادثی همچون تصادفات رانندگی، سقوط از ارتفاع و …
•    کشیدگی بیش از حد شانه
•    شل بودن لیگامان های شانه
•    ناپایداری مفصل شانه
•    زمین خوردن با کف دست یا بر روی شانه
•    پارگی کپسول مفصل شانه

درمان دررفتگی شانه
در صورتی که دررفتگی شانه بدرستی درمان نشود ممکن است بطور یکی وضعیت مزمن درآید و فرد به درفتگی مکرر مفصل شانه مبتلا شود که در آن صورت درمان بیماری بسیار دشوارتر است.

استراحت دادن به شانه، اجتناب از حرکت دادن آن، جا انداختن و بی حرکت کردن آن برای کمک به ترمیم آسیب ایجاد شده موثر است.
قرار دادن کمپرس سرد در محل آسیب دیده می‌تواند درد و التهاب ایجاد شده را کاهش دهد.
استامینوفن و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن در تسکین درد مفید هستند.
فیزیوتراپی و حرکات اصلاحی درمان اصلی این آسیب است که به تقویت مفصل شانه، تسکین درد و عوارض ایجاد شده و ترمیم آسیب ایجاد شده کمک می‌کند.
خوشبختانه در اغلب موارد درفتگی شانه با روش هایی مانند فیزیوتراپی قابل درمان است.
فیزیوتراپیست از مدالیته های تخصصی فیزیوتراپی مانند درمان دستی، اولتراسوند، سوزن خشک و تمرین درمانی برای درمان دررفتگی شانه استفاده می‌کند.
تمرینات ورزشی سبب بهبود قدرت عضله چرخاننده شانه، انعطاف‌پذیری و افزایش دامنه حرکتی مفصل شانه کمک می‌کند.
تجویز داروهای مسکن و شل کننده عضلانی می‌تواند درد و اسپاسم ناشی از این آسیب را کاهش دهد.

برای دیدن ویدئوی تمرینات اینجا کلیک کنید.